Poza murem ogrodu
Rośnie samotna róża.
Zniszczony siłami natury.
Z dala od opieki ogrodników
A jednak kwitnie.

Dzikość ostrzy swoje ciernie.
Wolność zabarwia jej płatki.
Jej zapach jest nasycony światłem księżyca.
Jej pasji dorównuje tylko żarowi słońca.
Nie potrzebuje adoratorów.
Bo sama jest niezrównana.

Mówią,
piękno jest w oku patrzącego.
Wypielęgnowany, określony przez obserwatorów ogrodu.
Ale do niej
piękno jest tam, gdzie oczy nie sięgają.

Znajdź mnie za murem ogrodu